Thursday, August 19, 2010

શ્રાવણની એક મેધલી સાંજે......... વિશ્વેશ અવાશિયા

૧૮.૦૮.૨૦૧૦


શ્રાવણ માસ માં માણો શ્રાવણી મેઘલી સાંજ નું ભીનું ભીનું કાવ્ય.





શ્રાવણની એક મેધલી સાંજે.........

કે શ્રાવણની એક મેઘલી સાંજે મળયાં આપણે,

ને તોય રહી ગયો હું સાવ કોરોકટ.

દિલમાંય હતો પ્રેમ ને વાતાવરણમાં ભીનાશ હતી,

પણ નહીં તુ નટખટ ને નહી હું નફ્ફટ.

તાંકી શકું છું આમતો તને કલાકો સુધી,

ત્યારે એ ક્ષણમાં ચાલી નજરોની ખટપટ.

કેટલું બદલાઈ જાય છે તારા હોવા ન હોવાથી,

તું છે કરિશ્મા કે પછી કોઈ તરકટ,

હકદાર નથી આમ તો તારા ખ્યાલોનો પણ હું,

છતાં રાહ જોયા કરે છે આ મન મર્કટ.

વિશ્વેશ અવાશિયા

2 comments:

Anonymous said...

"કે શ્રાવણની એક મેઘલી સાંજે મળયાં આપણે,

ને તોય રહી ગયો હું સાવ કોરોકટ."

અને

"ત્યારે એ ક્ષણમાં ચાલી નજરોની ખટપટ."

lines are beautifully written..! Quite Expressive Creation..! અભિનંદન!

I feel following lines are very nearer to the feelings expressed by poet in above poem :

તને ચાહું છું એટલે હું
ઓગળતો રહ્યો છું સતત -
બરફની જેમ,
પણ ચાહવાના અર્થને
પામી શક્યો નથી.
કદાચ,
તને ચાહવું એટલે…
ધોધમાર વરસાદમાં
કોરાકટ્ટ રહી જવાની
ઘટના હશે…!
તને ચાહવું એટલે…
વૃક્ષ થઇને
ફળ્યા વગર
રહી જવાની ઘટના હશે…!
કે પછી -
તને ચાહવું એટલે
ભર વસંતે
પાનખરનો અભિશાપ હશે…!!!
- તને હું પૂછી શકું…
કે તને ચાહવું એટલે ?!
-સંકલીત

Vishvesh said...

Dear Jagat,

thx! this was written when I was in college and now that I look back at it, I find much that could be improved..


nonetheless, thx for the kind words and thx to Nirukaka for putting this up!