જીવન સંગીની

૧૦.૦૮.૨૦૧૦
મેં ખુશ નસીબ હું ક્યોકી ખુદા ને હમે એસા હમસફર દિયાકી ઉનકે સાથ ચલતે ચલતે જીદગી કી હર  મુશ્કેલીયા આસન હો ગઈ. જીવન સગીની કિરણ.....................

“ વહ્યા તારી સંગે મધુર વરસો આ ભવ તણાં,

અહો ! જાણે ગાયાં કુદરત તણાં ગાન મધુરાં.

મને લાગ્યું માણી સકળ જગ ની રમ્ચ કવિતા.

કદી તારી સંગે ટકટક કરી મૌન તું ગ્રહી,

મુખેથી એકાદો શબદ પણ સામેય ન સર્યો,

કદી હું દુર્વાસા સમ ‘સળગતો’ ક્રોધિત છતાં

પચાવ્યાં તે નેહે કટુ જ વચનો એજ પળ માં,

અને એ વેળા તો તવ નયન થી અશ્રુ સરતાં,

વહે ગંગાધારા! અડસઠ જળે સ્નાન કરતો.

અહો! તુ તો સીતા, જનકતનયા શી જીવતરે

કહે છે ‘ગીતા’ માં મનુજ પડતી ક્રોધ જ કરે.

અક્રોધે તું જીતી પણ હું ગયો હારી સમુળગો.

પચાવી તે જાણી ‘ભગવત ગીતા’ આ ભવ માં,

મને હૈયૈ થાતું તુજ જીવન તો તીરથ સમું. ”

(સંકલિત કાવ્ય )